Adwokat Concierge to zawodowy pełnomocnik, mądry i zaufany doradca, który pomaga klientom podejmować świadome decyzje zawodowe, biznesowe, osobiste i prawne, bez obawy, że stosowane rozwiązania nie uwzględniają wszystkich aspektów jego życia. (więcej…)

Holistyczny Adwokat jest mądrym doradcą. Myśli i działa w sposób całościowy, patrzy w przyszłość. Prezentuje prewencyjne podejście do prawa i jest ukierunkowany na zapobieganie przyszłym sporom, tak by uniknąć czasochłonnej i kosztownej ścieżki wojennej.

Holistyczny Adwokat powinien posiadać tzw. kompetencje miękkie, odpowiednie zdolności komunikacyjne oraz właściwości osobowe, by sprostać postawionym zadaniom. Zdolności interpersonalne Adwokata, jego świadomość połączenia między prawem a działalnością gospodarczą pozwalają mu na odpowiednio wczesną interwencję, uchwycenie innej perspektywy i zaspokojenie potrzeb Klienta. Dzięki eliminacji na samym początku błędów i niedoskonałości dochodzi do wzrostu produktywności i efektywności działalności Klienta.

Bieżące doradztwo biznesowe przez Adwokata, czujnego na okoliczności mogące wywołać problemy prawne czy spór sądowy, przynoszą większą wartość dla klientów i w perspektywie czasu znacznie większe zyski. Adwokat ukierunkowany na interesy Klienta, zapobiega eskalowaniu konfliktów i powstawaniu kosztów rozstrzygania sporów na drodze sądowej.

„Prawo w działaniu” oznacza dla Holistycznego Adwokata ocenę sytuacji Klienta z lotu ptaka oraz humanistyczne podejście do usług prawniczych. Często w kontekst prawny wdzierają się porady o wymiarze życiowym i praktycznym, na styku prawa i wielu innych dziedzin. Kompetentny Adwokat pomaga Klientom zbudować podstawy współpracy i pozytywne relacje. Wkłada wiele wysiłku w ułożenie stosunków gospodarczych, tak by zapobiegać powstawaniu sytuacji, które będą miały dla Klienta negatywne skutki.

Tradycyjne podejście do wykonywania prawa jest najczęściej rywalizacyjne, ustalające stopień zawinienia stron, kto ma rację. To podejście instrumentalne, siłowe, w schemacie: „wygrany – przegrany”.

Adwokat Tradycjonalista skoncentrowany jest na wąsko rozumianej skuteczności w danej sprawie, z pominięciem relacji, odczuwanym cierpieniem przez strony. Pomija fakt, że z czasem zmieniają się wartości i potrzeby stron.

Kompetentny Adwokat wie, że ze względu na długi czas procesu sądowego wygrana często okazuje się nieaktualna, bez wartości. Dlatego potrafi pokazać inną perspektywę i położyć nacisk na polubowne rozwiązania. Ma świadomość, że porozumienie zapewnia pozostawanie w relacjach przez strony i buduje trwały spokój.

Prawo dla biznesu oznacza stosowanie przepisów prawa w celu usprawnienia funkcjonowania firm, zapewnienia strategicznego wsparcia i ciągłego poszukiwania innowacyjnych rozwiązań.

Adwokat doradzający przedsiębiorcom wie, że uświadomienie Klienta co do wieloaspektowych korzyści, kosztów i ryzyk związanych z różnymi wariantami biznesowej aktywności doprowadza życie przedsiębiorców do porządku.

Klienci żyją szybko, w zaawansowanym technologicznie świecie, nie mają czasu na odraczanie poczucia szczęścia w biznesie. Stosowanie przepisów prawa w działalności biznesowej powinno być ukierunkowane na pomaganie w zarządzaniu, prowadzeniu spraw oraz edukacji pracowników. Niezwykle istotny dla klientów działających międzynarodowo z szeroką gamą transgranicznych aktywów i pasywów jest czas. Osoby, które mają mniej czasu niż pieniędzy chcą efektywnie nim zarządzać. Dlatego sięgają po usługę prawną świadczoną na poziomie premium. Taki model współpracy przedsiębiorcy z prawnikiem daje przewagę osobom, które chcą panować nad wielowątkowym biznesem i zachować widok z szerokiej perspektywy na wszystkie sprawy.

W tym modelu istotne jest poczucie bezpieczeństwa i satysfakcja z zabezpieczenia biznesu. Klient odzyskując swój czas skupia się na dokonywaniu wyborów biznesowych, podboju nowych przestrzeni rynkowych i odzyskuje radość życia.

W tym układzie współpracy zadaniem prawnika jest zapewnienie Klientowi przewagi konkurencyjnej oraz przekierowanie całego systemu na osiągnięcie skoku wartości. Efektem jest utrwalenie pozytywnych zmian i sprawne funkcjonowanie firm.

Reprezentując Klienta Adwokat jest powołany do udzielania pomocy prawnej człowiekowi, niezależnie od tego, co myśli i jaki jest. Wykonując zawód zaufania publicznego, zawodowy Pełnomocnik powinien posiadać umiejętność słuchania, zrozumienia potrzeb Klienta.

W humanistyczne wykonywaniu prawa Adwokat na uwadze ochronę dobrostanu i satysfakcji przedsiębiorcy pomimo trwających procesów sądowych.

Adwokat ustala dotychczasowy okres trwania stosunków gospodarczych stron, ich wartość i czas przyszłych kontraktów. Ma na uwadze przyczyny problemu prawnego, właściwości firmy, potrzeby i interesy przedsiębiorstwa oraz zawodowe i społeczne uwarunkowania Klienta. Dokonuje wieloaspektowej diagnozy sprawy, tak by zrozumieć kontekst sytuacyjny, prawny i pozaprawny wymiar sporu.

W sytuacjach kryzysowych Klienta Adwokat podejmuje natychmiastową reakcję i wdraża plan naprawczy. Adwokat humanistycznie wykonujący zawód dąży do całościowego rozpoznania konfliktu, pomaga go opanować, a następnie wybrać optymalną formę jego rozwiązania.

Adwokat adaptuje Klienta do życia ze sprawą w toku, do warunków wewnętrznych i zewnętrznych związanych z zagadnieniem prawnym. Opracuje strategię obejmującą cały system działań firmy, dąży do trwałego i faktycznego rozwiązania problemu, zlikwidowania jego przyczyn oraz ułożenia dobrych stosunków między stronami i wewnątrz organizacji.

Działania prawne są nakierowane na zapewnienie wysokiego poziomu satysfakcji Klienta z przebiegu postępowania, niezależnie od ostatecznego wyniku. Nie zawsze liczy się efekt „wygranej tu i teraz”. Decydujące znaczenie ma nie ilość orzeczeń sądowych i użytych paragrafów, lecz sposób w jaki je połączymy, z użyciem wiedzy prawnej, pozaprawnej, życiowej i praktycznej.

W przypadku obrony oskarżonego o urządzaniu lub prowadzenie gier hazardowych z art. 107 kks należy zwrócić uwagę, czy w materiale dowodowym UCS lub sąd powołał biegłego sądowego na okoliczność ustalenia hazardowego charakteru automatów do gier, czy elementu losowego występującego w grach zainstalowanych na urządzeniu.

W przypadku, gdy jest opinia należy wezwać biegłego na rozprawę celem złożenia przez niego ustnej uzupełniającej opinii i udzielenia odpowiedzi na pytania:

• o kwalifikacje biegłego, czy posiada upoważnienie do badań technicznych automatów do gier, urządzeń losujących i urządzeń do gier wydane przez Ministra właściwego do spraw finansów publicznych Ministra Finansów
• czy przed wydaniem opinii zweryfikował czy miało miejsce uruchomienie urządzeń pomiędzy datą ich zatrzymania a datą przeprowadzenia oględzin przez biegłego;
• czy funkcjonariusze Służby Celno-Skarbowej lub biegły podjęli próbę przeprowadzenia eksperymentu procesowego w formie doświadczenia tzw. gry kontrolnej;
• czy biegły sczytał dane z dysków urządzeń; (w informatyce śledczej nie pracuje się z komputerami, a automaty są rodzajem komputera, których zawartość stanowi materiał dowodowy, bo samo uruchomienie takiego komputera prowadziłoby do zmian w systemie plików. Zamiast tego wymontowuje się dysk twardy, podłącza do urządzenia blokującego zapis i kopiuje całą zawartość dysku do pliku, na którym biegły prowadzi dalsze prace); Sprzeczna z opisaną powyżej zasadą metodologia i uruchomienie urządzeń przed wymontowaniem dysku twardego sprawia, że opinia biegłego już tylko z tej przyczyny jest wadliwa, nie może w sposób jednoznaczny i kategoryczny ustalić rodzaju gier, bowiem biegły zaniechał zweryfikowania czy oprogramowanie ma pierwotny charakter, czy też nastąpiła ingerencja.
• uzyskanie informacji czy urządzenia zostały zabezpieczone przez funkcjonariuszy Służby Celno-Skarbowej lub Policji poprzez zastosowanie plomb zabezpieczających przed dostępem osób nieuprawnionych, jakiego rodzaju plomby założono, gdzie przechowywano urządzenia od daty zatrzymania do dnia oględzin przez biegłego;
• uzyskanie informacji ile gier biegły przeprowadził, na czym polegają gry, jaki jest ich przebieg;
• ustalenia podstawy na jakiej biegły stwierdził, że aplikacje zainstalowane w urządzeniu umożliwiają rozgrywanie gier losowych;
• czy automat zawiera generator liczb losowych.

Wiedza interdyscyplinarna Adwokata działającego w branży nieruchomości, znajomość psychologii i potrzeb ludzkiej natury przekładają się na budowanie sprytnych strategii postępowania dla Klientów planujących inwestycje budowlane.

Mając postawę ekspansywną na osiągnięcie celu, wykorzystując doświadczenie biznesowe Adwokat znający rynek nieruchomości i branżę deweloperską potrafi przeprowadzić Klientów przez procesy inwestycyjne, począwszy od negocjacji, a zakończywszy na rozliczeniu kosztów inwestycji.

Wnikliwe działanie i wsparcie przez specjalistów z innych dziedzin zapewni Klientom opracowanie strategii ukierunkowanej na osiągnięcie celu planowanej inwestycji. Dzięki szczegółowym i drobiazgowym analizom wymagającym wiedzy specjalistycznej, Adwokaci zajmujący się przygotowaniem inwestycji budowlanych opracowują skuteczne sposoby przedstawiania argumentacji w sporze i wdrożą najkorzystniejsze rozwiązania z dbałością o najmniejsze szczegóły.

Wspólna praca merytoryczna pozwala zaoszczędzić czas i kapitał w transakcjach biznesowych, chroni interesy Klienta i przynosi zamierzone efekty w krótkim czasie.

Starannie przygotowane dokumenty i skuteczne posunięcia strategiczne przynoszącą rezultat biznesowy prowadząc do wzrostu produktywności i efektywności przedsiębiorstw na rynku nieruchomości.

Planowanie inwestycji budowlanej jest procesem polegającym na świadomym ustalaniu kierunków działania oraz podejmowaniu decyzji opartych na celach, faktach i dobrze przemyślanych ocenach. Kompetentny Adwokat powinien być zorientowany na potrzeby i oczekiwania Klientów. Strategia inwestycji powinna przewidywać́, jakie działania prowadzą do zamierzonego celu, jakie od niego oddalają̨, jakie mogą ze sobą kolidować, a jakie są nieistotne.

Myślą przewodnią Adwokata doradzającego w branży deweloperskiej powinien być rozwój współpracy biznesowej w poczuciu bezpieczeństwa i zwiększania zasobów majątkowych Klientów.

Uczestnictwo w grze hazardowej organizowanej wbrew przepisom ustawy o grach hazardowych jest nielegalne.

Gracz naraża się na zarzuty popełnienia czynu określonego w art. 109 kks. Przestępstwo to można popełnić wyłącznie w formie umyślnej oraz w zamiarze bezpośrednim, co oznacza, że uczestniczący w grze musi przed przystąpieniem do niej mieć świadomość, że jest ona nielegalna. W takiej sprawie Sąd musi rozstrzygnąć, czy gracz wiedział lub z okoliczność powinien wiedzieć o takim nielegalnym charakterze gry, w której uczestniczył.

Z orzecznictwa sądowego i naszego doświadczenia wynika, że to organy państwowe obciąża obowiązek wykluczania z rynku podmiotów świadczących działalność polegającą na organizowaniu gier hazardowych bez wymaganego zezwolenia. Gracz nie powinien być zmuszony do weryfikacji czy każdy salon gier spełnia przesłanki wynikające z ustawy o grach hazardowych. Nie powinien również ponosić negatywnych konsekwencji nieefektywnego wywiązywania się ze swoich obowiązków przez państwo.

Konsekwencją przyjęcia takiego poglądu przez Sąd powinno być uniewinnienie gracza, któremu zarzucono udział w nielegalnej grze hazardowej.

Reklamowanie legalnych zakładów bukmacherskich jest dopuszczalne przy spełnieniu następujących wymogów:

• reklama nie może być kierowana do osób małoletnich, przedstawiać osób małoletnich i odbywać się przy udziale małoletnich. Portal nie może być dostępny dla osób poniżej 18 roku życia, a „aktorami” w reklamie nie mogą być osoby małoletnie.
• reklama nie może łączyć urządzania gier lub uczestniczenia w nich ze sprawnością fizyczną, intelektualną bądź szansą na uzyskanie łatwej wygranej. Reklama nie może utożsamiać samego udziału w zakładach z uprawianiem sportu, nie może też wskazywać, że zakłady są szansą na uzyskanie łatwej wygranej, czy korzyści pieniężnej.
• niedopuszczalne jest zawieranie w reklamie stwierdzenia, że udział w grach hazardowych ma relaksujący, uspokajający skutek lub jest sposobem rozwiązywania konfliktów osobistych lub problemów finansowych.
• nie można wskazywać na powstrzymywanie się lub umiarkowane uczestniczenie w grach jako zachowanie negatywne.
• treść reklamy nie może wskazywać, że szansą na uzyskanie wyższych wygranych jest uiszczenie wyższej stawki.
• reklama nie może wywoływać skojarzeń z atrakcyjnością seksualną, relaksem lub wypoczynkiem, nauką lub pracą, sukcesem zawodowym, życiowym lub finansowym.
• ponadto ustawa zawiera obowiązek umieszczania komunikatu o konsekwencjach udziału w nielegalnych grach hazardowych, ryzyku związanym z hazardem. Konsekwencje prawne zostały określone w art. 109 kodeksu karnego skarbowego który stanowi, że kto uczestniczy w grze hazardowej, urządzanej lub prowadzonej wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia. Ryzyka związane z hazardem to przede wszystkim uzależnienia.
• Reklama powinna zawierać informacje o posiadaniu przez podmiot przyjmujący zakłady wzajemne zezwolenia Ministra Finansów.

Ustawa o grach hazardowych nie zawiera definicji ani automatu do gry, ani nie definiuje pojęcia gry logicznej, czy gry losowej. Celem ułatwienia Klientom odróżnienia działalności nielegalnej od tej zgodnej z prawem krajowym oraz Unii Europejskiej, bazując na doświadczeniu własnym, orzecznictwie i wskazaniach judykatury zdefiniowaliśmy zasadnicze pojęcia:

AUTOMAT DO GIER HAZARDOWYCH – urządzenie mechaniczne, elektromechaniczne lub elektroniczne (również komputerowe) oferujące gry o charakterze losowym o wygrane pieniężne lub rzeczowe rozumiane również jako możliwość przedłużenia gry bez konieczności wpłaty stawki za udział w grze lub możliwość rozpoczęcia nowej gry przez wykorzystanie punktów uzyskanych w poprzedniej grze. Udział w grze jest możliwy po wcześniejszym zasileniu automatu środkami pieniężnymi albo żetonami nabytymi za środki pieniężne. Gra ma charakter losowy, jeżeli jej wynik jest nieprzewidywalny dla grającego, a gracz nie ma wpływu na końcowy rezultat gry. Urządzenie jest wyposażone w generator losowy lub pseudolosowy.

AUTOMAT NIEHAZARDOWY – urządzenie oferujące gry nie zawierające elementu losowego, nie wyposażone w generator liczb losowych lub pseudolosowych. Automat charakteryzujący się wieloma liniami zakładu. Liczba bębnów, a także liczba linii zakładów jest zmienna i zależy od cech każdego automatu, jednak wynik gry jest w pełni zależny od użytkownika, który może obliczyć dowolny etap rywalizacji i ocenić swoje szanse na wygraną.

AUTOMAT DO GIER ZRĘCZNOŚCIOWYCH – urządzenie elektromechaniczne lub elektroniczne w tym komputerowe, w którym zainstalowano grę, której pomyślne ukończenie wymaga refleksu i sprawnego operowania przyciskami kontrolera. Gry cechuje szybkość i ciągła akcja. Brak jest sytuacji, w których gracz byłby zmuszony do strategicznego myślenia bądź rozwiązania zagadek. Końcowy wynik gry zależy wyłącznie od szybkości, refleksu, sprawności reakcji gracza. Urządzenie nie zawiera generatora losowego lub pseudolosowego.

GRA LOGICZNA – gatunek gry, w którym gracz do jej przejścia musi wykorzystać zdolność logicznego myślenia, zapamiętywania i podejmowania decyzji. Gra polega na rozwiązywaniu zagadek. Łamigłówki zawarte w tego typu grach mogą sprawdzać również umiejętności strategiczne, zdolności rozpoznawania znaków, wykonywania określonych sekwencji czy też dopisywania słów. Końcowy rezultat gry jest uzależniony od zdolności logicznego rozumowania oraz umiejętności sprawnego wnioskowania dedukcyjnego gracza.

GRY LOSOWE – gry, w tym urządzane przez sieć Internet, o wygrane pieniężne lub rzeczowe, których wynik zależy od przypadku. Są to:
1) gry liczbowe – gry, w których wygraną uzyskuje się przez prawidłowe wytypowanie liczb, znaków lub innych wyróżników, a wysokość wygranych zależy od łącznej kwoty wpłaconych stawek, oraz gra liczbowa keno, w której wygraną uzyskuje się przez prawidłowe wytypowanie liczb, a wysokość wygranych stanowi iloczyn wpłaconej stawki i mnożnika ustalonego dla poszczególnych stopni wygranych;
2) loterie pieniężne, w których uczestniczy się przez nabycie losu lub innego dowodu udziału w grze, a podmiot urządzający loterię oferuje wyłącznie wygrane pieniężne;
3) gra telebingo, w której uczestniczy się przez nabycie dowodu udziału w grze zawierającego przypadkowe zestawy liczb lub znaków z góry ustalonego zbioru liczb lub znaków, przeprowadzana na skalę ogólnokrajową z losowaniem nadawanym jako audycja telewizyjna, a podmiot urządzający grę oferuje wygrane pieniężne lub rzeczowe;
4) gry cylindryczne, w których uczestniczy się w grze przez wytypowanie liczb, znaków lub innych wyróżników, a wysokość wygranej zależy od określonego z góry stosunku wpłaty do wygranej, zaś wynik gry ustalany jest za pomocą urządzenia obrotowego lub gry cylindryczne urządzane na tych zasadach w sieci Internet;
6) gry w kości;
7) gra bingo pieniężne, w której uczestniczy się przez nabycie przypadkowych zestawów liczb z ustalonego z góry zbioru liczb, a podmiot urządzający grę oferuje wyłącznie wygrane pieniężne, których wysokość zależy od łącznej kwoty wpłaconych stawek;
8) gra bingo fantowe, w której uczestniczy się przez nabycie przypadkowych zestawów liczb z ustalonego z góry zbioru liczb, a podmiot urządzający grę oferuje wyłącznie wygrane rzeczowe;
9) loterie fantowe, w których uczestniczy się przez nabycie losu lub innego dowodu udziału w grze, a podmiot urządzający loterię oferuje wyłącznie wygrane rzeczowe;
10) loterie promocyjne, w których uczestniczy się przez nabycie towaru, usługi lub innego dowodu udziału w grze i tym samym nieodpłatnie uczestniczy się w loterii, a podmiot urządzający loterię oferuje wygrane pieniężne lub rzeczowe;
11) loterie audioteksowe, w których uczestniczy się przez odpłatne połączenie telefoniczne lub wysyłanie wiadomości tekstowych z użyciem publicznej sieci telekomunikacyjnej.

TERMINAL CSANI – urządzenie elektroniczne, w którym zainstalowano aplikację połączoną z platformą inwestycyjną CSANI, która oferowała instrumenty finansowe w postaci krótkoterminowych opcji finansowych, opcji drabinowych typu stelażowego. Użytkownicy terminali mogli dokonywać wpłat na konto CSANi i za pośrednictwem strony internetowej przekazywać te środki na utworzone tam konta, celem inwestowania w udostępnione przez CSANI instrumenty finansowe. Urządzenie jest wyposażone w przycisk oznaczony napisem „buy”, monitor na, którym wyświetlany jest wykres opcji, jako instrumentu bazowego oraz wizualizacja w postaci ruchomych bębnów z symbolami. Wynik zależy od notowań, a wygrana od zmian na wykresie.

OBUDOWA VIDEO AUTOMATU DO GIER – urządzenie elektroniczne lub elektromechaniczne posiadające komponenty komputerowe, środowisko hardwarowe oraz wyświetlacz, w którym nie zostało zainstalowane żadne oprogramowanie, w tym oprogramowanie umożliwiające rozgrywanie gier. Urządzenie nie podlega uruchomieniu bez uprzedniego zainstalowania odpowiedniego programu. Stanowi zestaw części elektronicznych zmontowanych ze sobą, nie działających samodzielnie.
Obudowa bez oprogramowania nie jest automatem do gier.

Usprawiedliwiony błąd co do braku karalności czynu

W przypadku niektórych postępowań sądowych, obrona oskarżonego z art. 107 kks polega na dostarczeniu i wnikliwej analizie materiału dowodowego zebranego w sprawie celem wykazania, że oskarżony pozostawał w błędnym przekonaniu, iż jego działania dotyczące urządzania lub prowadzenia gier hazardowych noszą wszelkie znamiona legalności i mieszczą się w granicach prawa.

Konieczne jest poczynienie w sprawie ustaleń w kwestii zamiaru oskarżonego, czyli znamienia strony podmiotowej, a także stanu prawnego obowiązującego w dacie popełnienia czynu. Zwłaszcza w sprawach, w których czyn popełniono przed 2015 rokiem, instytucje takie jak Sąd Najwyższy i Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej prezentowały rozbieżne poglądy prawne w kwestii mocy obowiązującej art. 14 ust. 1 i art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 19.11.2009 r. o grach hazardowych. Częstą praktyką sądów powszechnych było umarzanie postępowań czy też uniewinnianie oskarżonych od stawianych im zarzutów o czyny z art. 107 § 1 kks. Tym bardziej przeciętny człowiek bez wykształcenia prawniczego mógł sądzić, że urządzając gry na automatach działa w granicach prawa.

Obrona powinna tym samym podnosić, że oskarżony działał w usprawiedliwionym błędnym przekonaniu skutkującym jego uniewinnienie od zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu.

Art. 107 § 1 kks ma charakter normy blankietowej, a jej uzupełnienie stanowią przepisy ustawy o grach hazardowych. Błąd w postaci nieświadomości, że działa się wbrew przepisom ugh oznacza, że sprawca nie zna dopełniającego normę blankietową przepisu prawa i nie wie tym samym, że jego naruszenie jest zabronione przez prawo karnoskarbowe, bądź też sprawca zna przepisy ugh i wie, że jego zachowanie jest w świetle tych przepisów bezprawne, nie wie tylko, że naruszenie konkretnego przepisu podlega sankcji karnoskarbowej. Nieświadomość karalności określona w art. 10 § 4 kks nawiązuje do okoliczności wyłączającej karalność ujętej jako nieświadomość tego, że czyn jest zagrożony karą. Błąd tego rodzaju wyłącza winę, jeżeli jest usprawiedliwiony.

Najczęstszym uzasadnieniem wyroków uniewinniających ze względu na błąd co do karalności jest zmienność poglądów prezentowanych w orzecznictwie co do skuteczności przepisów ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, które uprawnia oskarżonego do uznania, że urządzanie gier na automatach poza kasynami gry bez wymaganego zezwolenia jest legalne.

Powołując się w ramach obrony na błąd co do nieświadomości karalności czynu z art. 107 kks, oskarżony powinien złożyć wyjaśnienia, aby w sposób jednoznaczny wykazać przed sądem jego przekonanie co do legalności prowadzonej działalności. W takich sytuacjach oskarżeni często powołują się na wyniki licznych postępowań sądowych toczących się na terenie kraju, w których zapadały orzeczenia umarzające czy uniewinniające, a także na zwroty urządzeń zabranych przez UCS podczas kontroli oraz na uzyskiwane przez oskarżonych w tym czasie opinie prawne.

Powyższe okoliczności utwierdzały oskarżonych w przekonaniu, co do legalności prowadzonej działalności. W każdej sprawie z art. 107 kks należy indywidualnie ocenić zebrany materiał dowodowy i ocenić zarzucany oskarżonemu czynu przez pryzmat sytuacji prawnej (wytworzonej zarówno przez przepisy prawa, jak i sprzeczne orzecznictwo Sądu Najwyższego, Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz sądów powszechnych). Ta sytuacja prawna niemal jednoznacznie przemawia za uznaniem, że przepisy art. 14 i art. 6 ustawy z dnia 19.11.2009r. o grach hazardowych wskutek niedopełnienia (wówczas, tj. przed wrześniem 2015 r.) wymogu ich notyfikacji, nie mogą być stosowane, a w konsekwencji prowadzi do uznania, że działanie oskarżonego nosiło cechy usprawiedliwionej nieświadomości karalności z art. 107 § 1 kks.

Zgodnie art. 10 § 4 kks nie popełnia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, kto dopuszcza się czynu zabronionego w usprawiedliwionej nieświadomości jego karalności.