W umowach kredytu zawartymi przed sześcioma laty bardzo często znajdował się zapis dotyczący bankowego tytułu egzekucyjnego (dalej: BTE).

Tytułem egzekucyjnym jest orzeczenie sądowe lub inny dokument urzędowy stwierdzający istnienie i zakres roszczenia wierzyciela oraz istnienie i zakres obowiązku świadczenia dłużnika. Tytuł egzekucyjny zaopatrzony w klauzulę wykonalności stanowi podstawę do prowadzenia egzekucji przez Komornika.

BTE jest to specjalny rodzaj tytułu egzekucyjnego, który jest wystawiany przez banki samodzielnie. Podstawą jego wystawienia były księgi banków lub inne dokumenty związane z czynnościami bankowymi. BTE stanowiły rodzaj tytułów egzekucyjnych, były traktowane jako dokumenty urzędowe oraz umożliwiały wszczęcie egzekucji komorniczej bez wcześniejszego postępowania przed sądem. Bank na podstawie BTE mógł skierować sprawę niepłacącego klienta od razu do Komornika.

Wyposażenie banków w uprawnienie do wydawania tytułów egzekucyjnych doprowadziło do wydawania BTE na masową skalę, co w konsekwencji wiązało się z szeregiem nieprawidłowości prawnych związanych z ich stosowaniem. Skutkiem tego było wydanie 14 kwietnia 2015 roku przez Trybunał Konstytucyjny orzeczenia w sprawie P 45/12 dotyczącego niezgodności z Konstytucją przepisów związanych z BTE. Trybunał Konstytucyjny w powyższym orzeczeniu wskazał, że przepisy Prawa bankowego pozwalające bankom na wystawianie BTE oraz na wszczynanie na ich podstawie postępowań egzekucyjnych naruszają konstytucyjną zasadę równości. Trybunał orzekł utratę mocy obowiązującej przepisów dotyczących bankowego tytułu egzekucyjnego od 1 sierpnia 2016 roku.

Spowodowało to znaczną ulgę wśród dłużników banków, ale nie skutkowało zniknięciem BTE z obrotu prawnego. W aktualnym stanie prawnym BTE nie posiadają mocy dokumentu urzędowego i nie korzystają z domniemania, iż ich treść jest zgodna ze stanem rzeczywistym. Nie oznacza to jednak, że BTE zostały pozbawione mocy dowodowej. BTE są obecnie dokumentami prywatnymi. W takiej formie stanowią one pełnoprawny środek dowodowy i mogą być podstawą ustaleń faktycznych oraz wyrokowania. W ramach swobodnej oceny dowodów Sąd może uznać ich treść za zgodną z rzeczywistym stanem rzeczy albo też odmówić im wiarygodności. W związku z powyższym nie można bagatelizować znaczenia BTE, ponieważ ciągle mogą być wykorzystywane przez banki oraz instytucje finansowe zajmujące się obrotem wierzytelnościami jako dowód w procesach sądowych przeciwko dłużnikom.

Holistyczny prawnik to ktoś znacznie więcej niż specjalista od przepisów prawa. To zaufany doradca, który wspiera klienta w podejmowaniu ważnych decyzji życiowych. Towarzyszy, doradza, przewiduje i chroni. Jest obecny tam, gdzie pojawia się niepewność, życiowa trudność związana z wypadkiem, błędem medycznym, uszczerbkiem na zdrowiu czy szkodą finansową. (więcej…)

Stosowanie przepisów dotyczących przepadku związane jest każdorazowo z przestępstwem. W kodeksie karnym i kodeksie karnym skarbowym ustawodawca posługuje się pojęciami „przedmiotów pochodzących z przestępstwa”, „przedmiotów służących lub przeznaczonych do popełnienia przestępstwa”. W niektórych przypadkach ustawa wprost stwierdza, że orzeczenie przez sąd przepadku jest możliwe „w razie skazania za przestępstwo”. W konsekwencji mogłoby się wydawać, że orzeczenie przez sąd przepadku jest możliwe wyłącznie wtedy, gdy sąd wyda wobec oskarżonego wyrok skazujący.

Ustawodawca przewidział jednak szereg sytuacji, w których orzeczenie przepadku jest możliwe, nawet przy braku wyroku skazującego.

Na gruncie kodeksu karnego ustawodawca wprowadził w art. 45a k.k. dwie grupy sytuacji pozwalających na orzeczenie przepadku pomimo niewydania wyroku skazującego. Pierwsza grupa wyjątków dotyczy sytuacji, w których sprawcy czynu nie pociąga się do odpowiedzialności karnej z uwagi na szczególne okoliczności prawne. W uproszczeniu można zatem powiedzieć, że grupa ta zawiera przypadki, w których sprawca swoim czynem wypełnił znamiona czynu zabronionego (przestępstwa), lecz zachodzą szczególne okoliczności wyłączające możliwość skazania go za przestępstwa. Są to: znikoma społeczna szkodliwość czynu, warunkowe umorzenie postępowania karnego, niepoczytalność sprawcy przestępstwa, zaistnienie okoliczności wyłączających ukaranie sprawcy czynu zabronionego (przykładowo przedawnienie przestępstwa). Omawiane wyjątki są zrozumiałe – dotyczą one sytuacji, w których fakt zrealizowania przez sprawcę czynu znamion czynu zabronionego zostaje stwierdzony przez sąd w toku procesu. W konsekwencji orzeczenie wobec sprawcy przepadku nie budzi szczególnych wątpliwości, co do jego zgodności z zasadami gwarancyjną i sprawiedliwościową.

Zupełnie inaczej prezentuje się druga grupa wyjątków, w których przepadek może zostać orzeczony również w razie śmierci sprawcy, umorzenia postępowania z powodu jego niewykrycia, zawieszenia postępowania w sprawie, w której nie można ująć oskarżonego albo oskarżony nie może brać udziału w postępowaniu z powodu choroby psychicznej lub innej ciężkiej choroby, pod warunkiem, że zebrane w toku postępowania dowody wskazują, że w razie skazania zostałby orzeczony przepadek. Przywołany przepis rodzi zatem poważne wątpliwości obrony. W zakresie bowiem, w jakim sprawca czynu nie bierze udziały w postępowaniu karnym – czy to z uwagi na śmierć, niewykrycie lub zawieszenia postepowania z uwagi na niemożność ujęcia oskarżonego, domniemany sprawca czynu pozbawiony jest swojego prawa do obrony.

W naszej kancelarii mówimy: człowiek w centrum. To nie tylko hasło. To sposób pracy, sposób myślenia i podejście do każdej osoby, która decyduje się powierzyć nam swoją sprawę.

Humanistyczne wykonywanie prawa oznacza, że prawnik widzi w Kliencie przede wszystkim człowieka – z jego historią, emocjami, potrzebami i wartościami. Nie zamykamy się tylko w paragrafach. Nie szukamy gotowych szablonów. Zamiast tego, uważnie słuchamy i staramy się zrozumieć całą sytuację – również to, co dzieje się poza dokumentami i aktami sprawy.

Prawo jako narzędzie, nie cel

W centrum tego podejścia nie stoi sama litera prawa, ale człowiek. Prawo nie jest tylko narzędziem. Chodzi o to, by Klient odzyskał spokój, poczuł się zaopiekowany, zrozumiany i przygotowany na przebieg procesu.

Dlaczego warto sięgać po współpracę z prawnikiem o humanistycznym podejściu do prawa i życia?

Bo życie nie mieści się w aktach sprawy. Bo Klient jest kimś więcej niż stroną w postępowaniu i zasługuje na uwagę, empatię i realne wsparcie – bez pośpiechu, bez oceniania, bez dystansu.

Wiedza interdyscyplinarna Adwokata działającego w branży nieruchomości, znajomość psychologii i potrzeb ludzkiej natury przekładają się na budowanie sprytnych strategii postępowania dla Klientów planujących inwestycje budowlane.

Mając postawę ekspansywną na osiągnięcie celu, wykorzystując doświadczenie biznesowe Adwokat znający rynek nieruchomości i branżę deweloperską potrafi przeprowadzić Klientów przez procesy inwestycyjne, począwszy od negocjacji, a zakończywszy na rozliczeniu kosztów inwestycji.

Wnikliwe działanie i wsparcie przez specjalistów z innych dziedzin zapewni Klientom opracowanie strategii ukierunkowanej na osiągnięcie celu planowanej inwestycji. Dzięki szczegółowym i drobiazgowym analizom wymagającym wiedzy specjalistycznej, Adwokaci zajmujący się przygotowaniem inwestycji budowlanych opracowują skuteczne sposoby przedstawiania argumentacji w sporze i wdrożą najkorzystniejsze rozwiązania z dbałością o najmniejsze szczegóły.

Wspólna praca merytoryczna pozwala zaoszczędzić czas i kapitał w transakcjach biznesowych, chroni interesy Klienta i przynosi zamierzone efekty w krótkim czasie.

Starannie przygotowane dokumenty i skuteczne posunięcia strategiczne przynoszącą rezultat biznesowy prowadząc do wzrostu produktywności i efektywności przedsiębiorstw na rynku nieruchomości.

Planowanie inwestycji budowlanej jest procesem polegającym na świadomym ustalaniu kierunków działania oraz podejmowaniu decyzji opartych na celach, faktach i dobrze przemyślanych ocenach. Kompetentny Adwokat powinien być zorientowany na potrzeby i oczekiwania Klientów. Strategia inwestycji powinna przewidywać́, jakie działania prowadzą do zamierzonego celu, jakie od niego oddalają̨, jakie mogą ze sobą kolidować, a jakie są nieistotne.

Myślą przewodnią Adwokata doradzającego w branży deweloperskiej powinien być rozwój współpracy biznesowej w poczuciu bezpieczeństwa i zwiększania zasobów majątkowych Klientów.

Uczestnictwo w grze hazardowej organizowanej wbrew przepisom ustawy o grach hazardowych jest nielegalne.

Gracz naraża się na zarzuty popełnienia czynu określonego w art. 109 kks. Przestępstwo to można popełnić wyłącznie w formie umyślnej oraz w zamiarze bezpośrednim, co oznacza, że uczestniczący w grze musi przed przystąpieniem do niej mieć świadomość, że jest ona nielegalna. W takiej sprawie Sąd musi rozstrzygnąć, czy gracz wiedział lub z okoliczność powinien wiedzieć o takim nielegalnym charakterze gry, w której uczestniczył.

Z orzecznictwa sądowego i naszego doświadczenia wynika, że to organy państwowe obciąża obowiązek wykluczania z rynku podmiotów świadczących działalność polegającą na organizowaniu gier hazardowych bez wymaganego zezwolenia. Gracz nie powinien być zmuszony do weryfikacji czy każdy salon gier spełnia przesłanki wynikające z ustawy o grach hazardowych. Nie powinien również ponosić negatywnych konsekwencji nieefektywnego wywiązywania się ze swoich obowiązków przez państwo.

Konsekwencją przyjęcia takiego poglądu przez Sąd powinno być uniewinnienie gracza, któremu zarzucono udział w nielegalnej grze hazardowej.

Reklamowanie legalnych zakładów bukmacherskich jest dopuszczalne przy spełnieniu następujących wymogów:

• reklama nie może być kierowana do osób małoletnich, przedstawiać osób małoletnich i odbywać się przy udziale małoletnich. Portal nie może być dostępny dla osób poniżej 18 roku życia, a „aktorami” w reklamie nie mogą być osoby małoletnie.
• reklama nie może łączyć urządzania gier lub uczestniczenia w nich ze sprawnością fizyczną, intelektualną bądź szansą na uzyskanie łatwej wygranej. Reklama nie może utożsamiać samego udziału w zakładach z uprawianiem sportu, nie może też wskazywać, że zakłady są szansą na uzyskanie łatwej wygranej, czy korzyści pieniężnej.
• niedopuszczalne jest zawieranie w reklamie stwierdzenia, że udział w grach hazardowych ma relaksujący, uspokajający skutek lub jest sposobem rozwiązywania konfliktów osobistych lub problemów finansowych.
• nie można wskazywać na powstrzymywanie się lub umiarkowane uczestniczenie w grach jako zachowanie negatywne.
• treść reklamy nie może wskazywać, że szansą na uzyskanie wyższych wygranych jest uiszczenie wyższej stawki.
• reklama nie może wywoływać skojarzeń z atrakcyjnością seksualną, relaksem lub wypoczynkiem, nauką lub pracą, sukcesem zawodowym, życiowym lub finansowym.
• ponadto ustawa zawiera obowiązek umieszczania komunikatu o konsekwencjach udziału w nielegalnych grach hazardowych, ryzyku związanym z hazardem. Konsekwencje prawne zostały określone w art. 109 kodeksu karnego skarbowego który stanowi, że kto uczestniczy w grze hazardowej, urządzanej lub prowadzonej wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia. Ryzyka związane z hazardem to przede wszystkim uzależnienia.
• Reklama powinna zawierać informacje o posiadaniu przez podmiot przyjmujący zakłady wzajemne zezwolenia Ministra Finansów.

Ustawa o grach hazardowych nie zawiera definicji ani automatu do gry, ani nie definiuje pojęcia gry logicznej, czy gry losowej. Celem ułatwienia Klientom odróżnienia działalności nielegalnej od tej zgodnej z prawem krajowym oraz Unii Europejskiej, bazując na doświadczeniu własnym, orzecznictwie i wskazaniach judykatury zdefiniowaliśmy zasadnicze pojęcia:

AUTOMAT DO GIER HAZARDOWYCH – urządzenie mechaniczne, elektromechaniczne lub elektroniczne (również komputerowe) oferujące gry o charakterze losowym o wygrane pieniężne lub rzeczowe rozumiane również jako możliwość przedłużenia gry bez konieczności wpłaty stawki za udział w grze lub możliwość rozpoczęcia nowej gry przez wykorzystanie punktów uzyskanych w poprzedniej grze. Udział w grze jest możliwy po wcześniejszym zasileniu automatu środkami pieniężnymi albo żetonami nabytymi za środki pieniężne. Gra ma charakter losowy, jeżeli jej wynik jest nieprzewidywalny dla grającego, a gracz nie ma wpływu na końcowy rezultat gry. Urządzenie jest wyposażone w generator losowy lub pseudolosowy.

AUTOMAT NIEHAZARDOWY – urządzenie oferujące gry nie zawierające elementu losowego, nie wyposażone w generator liczb losowych lub pseudolosowych. Automat charakteryzujący się wieloma liniami zakładu. Liczba bębnów, a także liczba linii zakładów jest zmienna i zależy od cech każdego automatu, jednak wynik gry jest w pełni zależny od użytkownika, który może obliczyć dowolny etap rywalizacji i ocenić swoje szanse na wygraną.

AUTOMAT DO GIER ZRĘCZNOŚCIOWYCH – urządzenie elektromechaniczne lub elektroniczne w tym komputerowe, w którym zainstalowano grę, której pomyślne ukończenie wymaga refleksu i sprawnego operowania przyciskami kontrolera. Gry cechuje szybkość i ciągła akcja. Brak jest sytuacji, w których gracz byłby zmuszony do strategicznego myślenia bądź rozwiązania zagadek. Końcowy wynik gry zależy wyłącznie od szybkości, refleksu, sprawności reakcji gracza. Urządzenie nie zawiera generatora losowego lub pseudolosowego.

GRA LOGICZNA – gatunek gry, w którym gracz do jej przejścia musi wykorzystać zdolność logicznego myślenia, zapamiętywania i podejmowania decyzji. Gra polega na rozwiązywaniu zagadek. Łamigłówki zawarte w tego typu grach mogą sprawdzać również umiejętności strategiczne, zdolności rozpoznawania znaków, wykonywania określonych sekwencji czy też dopisywania słów. Końcowy rezultat gry jest uzależniony od zdolności logicznego rozumowania oraz umiejętności sprawnego wnioskowania dedukcyjnego gracza.

GRY LOSOWE – gry, w tym urządzane przez sieć Internet, o wygrane pieniężne lub rzeczowe, których wynik zależy od przypadku. Są to:
1) gry liczbowe – gry, w których wygraną uzyskuje się przez prawidłowe wytypowanie liczb, znaków lub innych wyróżników, a wysokość wygranych zależy od łącznej kwoty wpłaconych stawek, oraz gra liczbowa keno, w której wygraną uzyskuje się przez prawidłowe wytypowanie liczb, a wysokość wygranych stanowi iloczyn wpłaconej stawki i mnożnika ustalonego dla poszczególnych stopni wygranych;
2) loterie pieniężne, w których uczestniczy się przez nabycie losu lub innego dowodu udziału w grze, a podmiot urządzający loterię oferuje wyłącznie wygrane pieniężne;
3) gra telebingo, w której uczestniczy się przez nabycie dowodu udziału w grze zawierającego przypadkowe zestawy liczb lub znaków z góry ustalonego zbioru liczb lub znaków, przeprowadzana na skalę ogólnokrajową z losowaniem nadawanym jako audycja telewizyjna, a podmiot urządzający grę oferuje wygrane pieniężne lub rzeczowe;
4) gry cylindryczne, w których uczestniczy się w grze przez wytypowanie liczb, znaków lub innych wyróżników, a wysokość wygranej zależy od określonego z góry stosunku wpłaty do wygranej, zaś wynik gry ustalany jest za pomocą urządzenia obrotowego lub gry cylindryczne urządzane na tych zasadach w sieci Internet;
6) gry w kości;
7) gra bingo pieniężne, w której uczestniczy się przez nabycie przypadkowych zestawów liczb z ustalonego z góry zbioru liczb, a podmiot urządzający grę oferuje wyłącznie wygrane pieniężne, których wysokość zależy od łącznej kwoty wpłaconych stawek;
8) gra bingo fantowe, w której uczestniczy się przez nabycie przypadkowych zestawów liczb z ustalonego z góry zbioru liczb, a podmiot urządzający grę oferuje wyłącznie wygrane rzeczowe;
9) loterie fantowe, w których uczestniczy się przez nabycie losu lub innego dowodu udziału w grze, a podmiot urządzający loterię oferuje wyłącznie wygrane rzeczowe;
10) loterie promocyjne, w których uczestniczy się przez nabycie towaru, usługi lub innego dowodu udziału w grze i tym samym nieodpłatnie uczestniczy się w loterii, a podmiot urządzający loterię oferuje wygrane pieniężne lub rzeczowe;
11) loterie audioteksowe, w których uczestniczy się przez odpłatne połączenie telefoniczne lub wysyłanie wiadomości tekstowych z użyciem publicznej sieci telekomunikacyjnej.

TERMINAL CSANI – urządzenie elektroniczne, w którym zainstalowano aplikację połączoną z platformą inwestycyjną CSANI, która oferowała instrumenty finansowe w postaci krótkoterminowych opcji finansowych, opcji drabinowych typu stelażowego. Użytkownicy terminali mogli dokonywać wpłat na konto CSANi i za pośrednictwem strony internetowej przekazywać te środki na utworzone tam konta, celem inwestowania w udostępnione przez CSANI instrumenty finansowe. Urządzenie jest wyposażone w przycisk oznaczony napisem „buy”, monitor na, którym wyświetlany jest wykres opcji, jako instrumentu bazowego oraz wizualizacja w postaci ruchomych bębnów z symbolami. Wynik zależy od notowań, a wygrana od zmian na wykresie.

OBUDOWA VIDEO AUTOMATU DO GIER – urządzenie elektroniczne lub elektromechaniczne posiadające komponenty komputerowe, środowisko hardwarowe oraz wyświetlacz, w którym nie zostało zainstalowane żadne oprogramowanie, w tym oprogramowanie umożliwiające rozgrywanie gier. Urządzenie nie podlega uruchomieniu bez uprzedniego zainstalowania odpowiedniego programu. Stanowi zestaw części elektronicznych zmontowanych ze sobą, nie działających samodzielnie.
Obudowa bez oprogramowania nie jest automatem do gier.

Usprawiedliwiony błąd co do braku karalności czynu

W przypadku niektórych postępowań sądowych, obrona oskarżonego z art. 107 kks polega na dostarczeniu i wnikliwej analizie materiału dowodowego zebranego w sprawie celem wykazania, że oskarżony pozostawał w błędnym przekonaniu, iż jego działania dotyczące urządzania lub prowadzenia gier hazardowych noszą wszelkie znamiona legalności i mieszczą się w granicach prawa.

Konieczne jest poczynienie w sprawie ustaleń w kwestii zamiaru oskarżonego, czyli znamienia strony podmiotowej, a także stanu prawnego obowiązującego w dacie popełnienia czynu. Zwłaszcza w sprawach, w których czyn popełniono przed 2015 rokiem, instytucje takie jak Sąd Najwyższy i Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej prezentowały rozbieżne poglądy prawne w kwestii mocy obowiązującej art. 14 ust. 1 i art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 19.11.2009 r. o grach hazardowych. Częstą praktyką sądów powszechnych było umarzanie postępowań czy też uniewinnianie oskarżonych od stawianych im zarzutów o czyny z art. 107 § 1 kks. Tym bardziej przeciętny człowiek bez wykształcenia prawniczego mógł sądzić, że urządzając gry na automatach działa w granicach prawa.

Obrona powinna tym samym podnosić, że oskarżony działał w usprawiedliwionym błędnym przekonaniu skutkującym jego uniewinnienie od zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu.

Art. 107 § 1 kks ma charakter normy blankietowej, a jej uzupełnienie stanowią przepisy ustawy o grach hazardowych. Błąd w postaci nieświadomości, że działa się wbrew przepisom ugh oznacza, że sprawca nie zna dopełniającego normę blankietową przepisu prawa i nie wie tym samym, że jego naruszenie jest zabronione przez prawo karnoskarbowe, bądź też sprawca zna przepisy ugh i wie, że jego zachowanie jest w świetle tych przepisów bezprawne, nie wie tylko, że naruszenie konkretnego przepisu podlega sankcji karnoskarbowej. Nieświadomość karalności określona w art. 10 § 4 kks nawiązuje do okoliczności wyłączającej karalność ujętej jako nieświadomość tego, że czyn jest zagrożony karą. Błąd tego rodzaju wyłącza winę, jeżeli jest usprawiedliwiony.

Najczęstszym uzasadnieniem wyroków uniewinniających ze względu na błąd co do karalności jest zmienność poglądów prezentowanych w orzecznictwie co do skuteczności przepisów ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, które uprawnia oskarżonego do uznania, że urządzanie gier na automatach poza kasynami gry bez wymaganego zezwolenia jest legalne.

Powołując się w ramach obrony na błąd co do nieświadomości karalności czynu z art. 107 kks, oskarżony powinien złożyć wyjaśnienia, aby w sposób jednoznaczny wykazać przed sądem jego przekonanie co do legalności prowadzonej działalności. W takich sytuacjach oskarżeni często powołują się na wyniki licznych postępowań sądowych toczących się na terenie kraju, w których zapadały orzeczenia umarzające czy uniewinniające, a także na zwroty urządzeń zabranych przez UCS podczas kontroli oraz na uzyskiwane przez oskarżonych w tym czasie opinie prawne.

Powyższe okoliczności utwierdzały oskarżonych w przekonaniu, co do legalności prowadzonej działalności. W każdej sprawie z art. 107 kks należy indywidualnie ocenić zebrany materiał dowodowy i ocenić zarzucany oskarżonemu czynu przez pryzmat sytuacji prawnej (wytworzonej zarówno przez przepisy prawa, jak i sprzeczne orzecznictwo Sądu Najwyższego, Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz sądów powszechnych). Ta sytuacja prawna niemal jednoznacznie przemawia za uznaniem, że przepisy art. 14 i art. 6 ustawy z dnia 19.11.2009r. o grach hazardowych wskutek niedopełnienia (wówczas, tj. przed wrześniem 2015 r.) wymogu ich notyfikacji, nie mogą być stosowane, a w konsekwencji prowadzi do uznania, że działanie oskarżonego nosiło cechy usprawiedliwionej nieświadomości karalności z art. 107 § 1 kks.

Zgodnie art. 10 § 4 kks nie popełnia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, kto dopuszcza się czynu zabronionego w usprawiedliwionej nieświadomości jego karalności.

W toku postępowań sądowych koniecznym jest ustalenie charakteru automatów oraz tego czy gra jest losowa. Biegły powołany przez Urząd Celno-Skarbowy lub sąd powinien posiadać upoważnienie do badań technicznych automatów do gier, urządzeń losujących i urządzeń do gier wydane przez Ministra Finansów.

Wpis na listę biegłych sądowych jest niewystarczający. Tylko opinia Jednostki Badającej akredytowanej na podstawie art. 23f ustawy z dnia 19 listopad 2009 roku o grach hazardowych przez Ministra Finansów do przeprowadzania badań technicznych automatów i urządzeń do gier może stanowić obiektywny i rzetelny dowód w zakresie określenia charakteru automatów i zainstalowanych gier.

Lista jednostek badających upoważnionych przez Ministra Finansów do badań technicznych automatów do gier, urządzeń losujących i urządzeń do gier znajduje się tutaj (do pobrania).

Najczęstsze zarzuty w opiniach biegłych powołanych przez UCS lub sąd polegają na tym, że opinie nie przedstawiają przebiegu gry. Biegli w treści opinii nie na ogół wyjaśniają na jakiej podstawie stwierdzili, że aplikacje zainstalowane w urządzeniu umożliwiają rozgrywanie gier losowych. Biegli często dochodzą do wniosku, że o losowym charakterze gier świadczy to, że wynik jest generowany prze program gry, a całkowicie pomijają ustalenie, w którym momencie wynik jest ustalany przez urządzenie, czy urządzenie posiada generator liczb losowych. Na ogół biegli nie przeprowadzają żadnej gry kontrolnej, podczas gry Rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 8 czerwca 2017 r.w sprawie urządzeń losujących, urządzeń do gier i automatów do gier, zabezpieczenia informacji dotyczących urządzanej loterii oraz uzyskiwania, naliczania i wypłacania wygranych (dalej: Rozporządzenie) wskazuje na konieczność przeprowadzenia 300 gier. Opinie biegłych często nie zawierają sprawozdania z przeprowadzonych badań, są lakoniczne w treści i nie wyjaśniają, na jakiej podstawie biegły wyciągnął kategoryczne wnioski, iż urządzenia podlegają pod ustawę o grach hazardowych.

Co niezwykle istotne opinie wydawane przez biegłych nie odpowiadają warunkom określonym w Rozporządzeniu. Zgodnie z § 4 ust. 1 Rozporządzenia „badanie techniczne automatu do gier polega na sprawdzeniu:
1) sumy kontrolnej programu gier;
2) poprawności działania systemu trwałej rejestracji i zapamiętywania danych, w szczególności w zakresie naliczania i rejestracji wpłat i wypłat, w trakcie gry lub w przypadku, gdy automat do gier znajduje się w czasie awarii;
3) zabezpieczenia przez ingerencją z zewnątrz, w szczególności czy:
a) płyta logiczna oraz liczniki znajdują się wewnątrz automatu do gier we wspólnej obudowie i są trwale związane z konstrukcją tego automatu,
b) konstrukcja automatu do gier, w tym obudowa płyty logicznej, gwarantuje ochronę przed próbami modyfikacji oprogramowania,
c) końcówki przewodów, gniazd wejść i wyjść poszczególnych elementów automatu do gier oraz gniazd, które umożliwiają podłączenie do automatu innych urządzeń umożliwiających dokonanie modyfikacji oprogramowania, są zabezpieczone;
4) czy automat jest wyposażony w widoczną dla grających informację, umieszczoną w jego oprogramowaniu lub w inny sposób uniemożliwiający jej usunięcie i określającą:
a) nazwę gry,
b) stawkę za grę,
c) tabelę wygranych,
d) opis sterowania grą,
e) oznaczenie koncesji lub zezwolenia – w przypadku podmiotu innego niż wykonujący monopol państwa,
f) informację o ryzyku związanym z hazardem;
5) urządzeń i systemów, o których mowa w art. 23 ust. 1b ustawy, i ich wpływu na przebieg i rezultat gry;
6) czy gry na urządzeniu zawierają element losowości;
7) dokumentacji, o której mowa w § 3 ust. 1 pkt 1.”

Realizując obronę oskarżonego o urządzanie lub prowadzenie gier hazardowych z art. 107 kks, warto zwrócić uwagę czy opinia autorstwa biegłego sądowego określa sumę kontrolną oraz zawiera wyżej wymienione, podstawowe elementy wymienione w Rozporządzeniu. Z doświadczeń Kancelarii Rybicka Sieńko Adwokaci sp.p. wynika, że opinie wydawane przez biegłych z zakresu badania urządzeń często zawierają liczne błędy merytoryczne oraz metodologiczne.