Omówienie postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 09 listopada 2021 r., sygn. akt: I KZP 4/21
Na wstępie należy wyjaśnić, że w postanowieniu w sprawie I KZP 4/21 Sąd Najwyższy odmówił podjęcia uchwały rozstrzygającej czy wprowadzenie do urządzenia możliwości pełnego sprawdzenia przez gracza wszystkich wyników przyszłych gier pozbawia gry na takich urządzeniach charakteru losowego w rozumieniu art. 2 ust. 3 i 5 Ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz.U. Nr 201, poz. 1540 ze zm.) w zakresie znamion art. 107 § 1 kks. Sąd Najwyższy odmówił również udzielenia odpowiedzi na pytanie czy w przypadku wprowadzenia do oprogramowania automatu do gier możliwości pełnego sprawdzenia przez gracza wszystkich wyników przyszłych gier pozbawia gry zainstalowane na takich urządzeniach charakteru losowego i elementu losowości w zakresie znamion z art. 107 § 1 kks.
Sąd Najwyższy wskazał, że kwestia możliwości sprawdzenia przez gracza wyniku przyszłych gier, czyli przewidywalność wyniku, jak również ustalenie ewentualnej losowości gry i jej nieprzewidywalności są elementem koniecznym do ustalania przez organy ścigania i sądy w toku postępowania dowodowego, stanowią bowiem okoliczności faktyczne, a nie prawne.
Sąd Najwyższy wskazał, że na gruncie ustawy o grach hazardowych, bez znaczenia dla kwalifikacji urządzenia jako automatu do gier pozostaje okoliczność, że na urządzeniu tym rozgrywanych jest wiele gier i nie wszystkie muszą mieć charakter losowy. Zdaniem Sądu wystarczającą przesłanką zastosowania art. 3 ugh (zgodnie z którym urządzanie gier losowych, zakładów wzajemnych, gier w karty i gier na automatach oraz prowadzenie działalności w tym zakresie jest dozwolone na podstawie właściwej koncesji, zezwolenia lub dokonanego zgłoszenia) jest, aby przynajmniej jedna gra zainstalowana na urządzeniu miała charakter losowy (zawierała element losowości). Oznacza to, że nawet gdyby zainstalowane na spornym automacie przeważały gry o charakterze logicznym, czy czasowo-zręcznościowym, to okoliczność ta pozostanie bez wpływu na kwalifikację urządzenia jako automatu do gier hazardowych w świetle ustawy o grach hazardowych.
Sąd przyjął niekorzystny dla urządzających gry pogląd, że dla uznania gry za losową nie jest konieczne, aby zawierała ona tylko i wyłącznie komponenty losowe. Wystarczające jest, aby w ogóle zawierała takie elementy. W sytuacji, gdy w danej grze występują elementy wiedzy, refleksu, czy spostrzegawczości oraz elementy przypadkowe, narzucone przez program gry, to jest to równoznaczne z tym, że zawiera ona element losowości, który przesądza, że jest grą na automatach w rozumieniu ugh, a więc że dane urządzanie może być eksploatowane jedynie w kasynie. Sąd przyjął, że znajomość sekwencji kolejnych układów może co najwyżej wpłynąć na długofalową strategię gracza przy obstawianiu kolejnych gier lub na decyzję o rozegraniu kolejnej gry, a nie na wynik gry.
Sąd Najwyższy uznał, że pojęcie „losowy charakter gry” oraz „element losowości”, o których mowa w art. 2 ust. 3 i 5 ugh, oznaczają „nieprzewidywalność” wyniku gry dla gracza bez względu na budowę automatu, w tym oprogramowania nim sterującego. Stan „nieprzewidywalności” nie jest przy tym eliminowany wskutek możliwości uprzedniego sprawdzenia wyniku gry za pomocą dostępnej funkcji oprogramowania.
Mając na uwadze powyższe, skuteczna obrona w sprawach na gruncie art. 107 kks wymaga aktywności dowodowej ukierunkowanej na dowodzenie braku elementu nieprzewidywalności w grach zainstalowanych na automatach.
Warto rozważyć powołanie w toku procesu biegłego sądowego na okoliczność ustalenia rodzaju gier zainstalowanych na urządzeniach, ich przewidywalności i wpływu tej cechy na nielosowy charakter gier.
